Skip to main content
Aktualności

Dlaczego stosuję homeopatię

Homeopatię stosuję od wielu lat. W 1992 roku ukończyłam kurs homeopatyczny zorganizowany w Polsce dla lekarzy przez francuską firmę BOIRON ( 4 spotkania 3 dniowe)Potem były kolejne organizowane przez Akademię Medyczną w Poznaniu na których wykłady prowadzili wybitni homeopaci z Polski i całego świata. To była pierwsza dawka wiedzy na ten temat. Uczę się tej homeopatii do dzisiaj i coraz bardziej mnie fascynuje. Poznałam zupełnie inne podejście do pacjenta ,inaczej zbieram wywiad Dyplom lekarza mam od 40 lat i uważam że wiedza zdobyta na studiach oraz wieloletnie doświadczenia w poradni, gdzie pracowałam jako pediatra nauczyły mnie kiedy mogę zastosować lek homeopatyczny a kiedy podać antybiotyk. Stawiając diagnozę opieram się nie tylko na ogólnym stanie zdrowia i objawach jakie pacjent manifestuje ale także na badaniach laboratoryjnych. Od kilku lat kiedy zainteresowałam się medycyną funkcjonalną ,szczególną wagę przywiązuję do zdrowych jelit a co za tym idzie do zdrowego odżywiania. To bardzo pomaga w terapii nie tylko homeopatycznej.

Homeopatia, jako metoda lecznicza jest znana i stosowana od ponad 200 lat na całym świecie. Jednak wciąż wzbudza wiele emocji, zarówno u jej przeciwników jak i zwolenników, lekarzy i pacjentów, a nawet kościoła i wiernych.

Biorąc pod uwagę liczbę lekarzy na całym świecie (Lekarzy, a nie znachorów!), którzy ją stosują i miliony ludzi, którzy z niej korzystają, można wyciągnąć jeden wniosek – jest skuteczna.
W wielu krajach Europy, w tym także w Polsce, leki homeopatyczne mają status leków i są dostępne w aptekach. Część z ich wymaga recepty lekarskiej.

Surowcami do wytwarzanie leków homeopatycznych są:
– 1250 gatunków roślin,
– 1500 substancji mineralnych i chemicznych,
– 300 surowców pochodzenia zwierzęcego.
Co roku pojawiają się również nowe leki homeopatyczne, ponieważ współczesny świat potrzebuje terapii, która podąża za skażeniem środowiska i chorobami przez nie spowodowanymi.

Leczenie homeopatyczne opiera się na zasadzie podobieństwa i polega na dobraniu leku w taki sposób, który podczas prób na zdrowym człowieku, daje objawy podobne do tych, które manifestuje obserwowany chory pacjent. Wskazania kliniczne leków homeopatycznych są opracowane i zebrane w książkach, obecnie także w programach komputerowych, zatytułowanych „Materia media”.

Twórca homeopatii, lekarz Samuel Hahnemann odkrył i opracował tę metodę ponad dwa wieki temu, poświęcił jej całe swoje życie, kontynuując badania i stale ją doskonaląc. Jako jeden z pierwszych uczonych uznał pogląd Ludwika Pasteura, że przyczyną choroby mogą być drobnoustroje pochodzące z zewnątrz (zarazki), ale jednocześnie uważał, że bezpośrednim źródłem choroby jest rozstrojenie tzw. siły życiowej, zaburzające równowagę organizmu.

Kilka faktów dotyczących homeopatii:

  1. Leki homeopatyczne są substancjami o znanym działaniu na organizm człowieka.
  2. Leki homeopatyczne pobudzają i modulują naturalne mechanizmy obronne organizmu.
  3. Lek homeopatyczny jest indywidualnie dobierany dla każdego pacjenta. Homeopata bierze pod uwagę nie tylko objawy, ale też okoliczności, jakie towarzyszyły ich pojawieniu się i ich modalności, czyli poprawę lub pogorszenie dolegliwości w określonych warunkach.
  4. Leki homeopatyczne są bezpieczne w każdym wieku – zarówno dla kobiet w ciąży, jak i dla płodu, dla niemowląt, dzieci, ludzi w wieku dojrzałym, aż po osoby sędziwe, a nawet terminalnie chore.
  5. Każdy lekarz homeopata poświęca dużo czasu na szczegółowy wywiad, badanie i analizę zebranych informacji po to, aby dobrać właściwy lek. Obecnie dużym ułatwieniem są programy komputerowe opracowane na podstawie aktualnych „Materia Medica”, co niewątpliwie ułatwia dobór leku. Jednak w dalszym ciągu doświadczenie, wiedza i intuicja lekarza, są najważniejsze.
  6. Wizyty u homeopaty, jak i leki homeopatyczne, nie są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
  7. Homeopatia leczy chorych, a nie choroby. Nie istnieją leki homeopatyczne na astmę czy alergię, ale istnieje wiele leków, które pomagają pacjentom chorującym na astmę czy alergię. Takie lekarstwa dobiera się indywidualnie, biorących pod uwagę całą historię choroby, począwszy od dzieciństwa, uwzględniając nawet temperament, upodobania, jak i lęki pacjenta oraz wszystkie objawy w ciele i wszystkich narządach.
  8. Homeopatię można łączyć z innymi preparatami farmakologicznymi i klasycznymi metodami leczenia, dlatego medycyna homeopatyczna może złagodzić działania uboczne leków stosowanych w leczeniu chorób przewlekłych czy onkologicznych.
  9. Wytwarzanie leków homeopatycznych przebiega zgodnie z ustalonymi procedurami i jest poddane licznym kontrolom jakości. W przypadku wszystkich leków wymagana i przestrzegana jest tzw. dobra praktyka produkcji (standard GMP).
  10. Surowce roślinne i zwierzęce podlegają ścisłym wymogom w zakresie jakości i bezpieczeństwa.

Trzy nurty w medycynie homeopatycznej:

  1. Homeopatia klasyczna – lekarze unicyści którzy zapisują tylko jeden lek.
  2. Homeopatia kliniczna – lekarze pluraliści,którzy przepisują kilka leków homeopatycznych
  3. Homeopatyczne leki złożone, składające się z gotowych połączeń kilku leków.

Uważam, że wszystkie metody leczenia homeopatycznego mają swoje zalety, jeśli opierają się na rzetelnym wywiadzie, badaniu i obserwacji pacjenta oraz wiedzy i doświadczeniu lekarza homeopaty.

W tym miejscu chcę podkreślić, że homeopatia nie jest ziołolecznictwem. Wykorzystuje wprawdzie do produkcji leków surowce roślinne, ale powstają one na zupełnie innej zasadzie. Preparaty homeopatyczne wytwarza się metodą przygotowywania kolejnych rozcieńczeń, która została nazwana „metodą hahnemanowską” od nazwiska jej twórcy.

Hahnemann odkrył homeopatię, jego następcy przez lata ją rozbudowali i udoskonalili, badając i wprowadzając kolejne leki. Współczesna homeopatia doprowadziła do perfekcji sposób produkcji leków, wykorzystując najnowsze osiągnięcia nauki. Lekarze którzy stosują homeopatię ,mają do dyspozycji programy komputerowe do analizy objawów jakie manifestuje pacjent, które pomagają im dobrać właściwy lek..

Zainteresowanym polecam „Homeopatyczną apteczkę pierwszej pomocy”. Oczywiście leki homeopatyczne powinno dobierać się na podstawie wnikliwego wywiadu, indywidualnie, biorąc pod uwagę wszystkie objawy, jednak są sytuacje, w których można je zastosować samodzielnie, zanim uzyskamy pomoc lekarza, albo wspomóc leczenie już po konsultacji lekarskiej. Poniżej podaję przykłady takich zastosowań:

Urazy głowy:

  1. Arnica montana, to podstawowy lek przy wszystkich urazach, począwszy od banalnych stłuczeń, guzów, przez rany na głowie, a skończywszy na wstrząśnieniu mózgu.
  2. Natrium sulfuricum – można go zastosować po Arnice, jeśli utrzymują się bóle głowy.

Urazy oka:

  1. Symphytum officinale – podajemy, kiedy uraz został spowodowany tępym przedmiotem, np. piłką.
  2. Euphrasia officinalis – podajemy po Arnice w przypadku stłuczeń i innych urazów mechanicznych, kiedy oczy po urazie pieką, łzawią i doszło do zapalenia spojówek.

Rany kłute:

  1. Ledum palustre, to lek podstawowy przy ranach kłutych, powoduje zmniejszenie dolegliwości po zimnych okładach.
  2. Hypericum perforatum – jest podawany przy uszkodzeniu zakończeń nerwowych, któremu towarzyszą przeszywające, rwące bóle.
  3. Apis mellifica – łagodzi pieczenie i opuchliznę, najlepiej podawać po zimnym okładzie.

Złamania (w przypadku złamań konieczna jest pomoc chirurga):

  1. Arnika montana – może być podawana zawsze, jako pierwszy lek po urazie.
  2. Calcarea phosphorica – pomaga w zrastaniu się kości.
  3. Symphytum officinale – również wspomaga zrost kości.

Ukąszenia i użądlenia:

  1. Apis mellifica, kiedy miejsce użądlenia piecze, jest opuchnięte i gorące. Poprawa następuje po zimnym okładzie.
  2. Ledum palustre – w przypadku obrzęku, zaczerwienienia i palącego, kłującego bólu. Przynosi ulgę po zimnym okładzie. Stosowany także po ukąszeniu przez kleszcza czy komara.

Oparzenia:

  1. Apis mellifica – zaczerwienienie bez pęcherzy, obrzęk, palący ból, lepiej stosować po zimnym okładzie.
  2. Cantharis – oparzenia drugiego stopnia z pęcherzami.
  3. Causticum – oparzenia trzeciego stopnia z martwicą skóry. Wymaga pomocy lekarza.
  4. Phosphorus – poparzenie po porażeniu prądem. Wymaga zawsze konsultacji lekarza.

Powierzchowne przecięcia i otarcia:

  1. Calendula officinalis – stosuje się po odkażeniu rany, jako profilaktyka zakażenia. Przy bardzo zabrudzonych ranach, jeśli dziecko nie było szczepione przeciw tężcowi, należy podać szczepionkę przeciwtężcową.
  2. Staphysagria – głębokie rany cięte, w tym także pooperacyjne.
  3. Hypericum perforatum – stosowane, kiedy doszło do uszkodzenia zakończeń nerwowych.

Stłuczenia:

  1. Arnica montana – po urazach fizycznych, jeśli pojawiają się siniaki, obrzęk, wybroczyny.
  2. Ruta graveolens – urazy stawów, ścięgien, więzadeł.
  3. Hypericum perforatum – stłuczenia i zmiażdżenia zakończeń nerwowych, przeszywające bóle nie do wytrzymania.
  4. Żele i maści z Arniką do stosowania zewnętrznego na miejsce stłuczenia.

Zwichnięcia stawów:

  1. Arnica montana – podstawowy lek przy wszystkich urazach.
  2. Ruta graveolens – stosowana w przypadku świeżych lub nawykowych zwichnięć stawów, także po zmęczeniu oczu.

Udar cieplny:

  1. Belladonna – gdy wystepuje gorączka, pulsujący ból głowy, poszerzone źrenice, rozpalona twarz.
  2. Glonoinum – skuteczny przy udarze słonecznym, któremu towarzyszy gorączka, ból głowy, odrętwienie.
  3. Apis mellifica – gdy twarz jest obrzęknięta, powieki spuchnięte, występuje senność i ból głowy.

Leki te warto zakupić w potencji ( rozcieńczeniu ) 30 CH

W przypadku wszystkich urazów należy zasięgnąć porady lekarskiej, a nawet pilnie udać się do szpitala. Jednocześnie warto w domu skompletować taką apteczkę i zabierać ją ze sobą w podróż. Polecam również sceptykom homeopatii, na których „takie leki nie działają” – na pewno też nie zaszkodzą.

Warto zajrzeć na stronę Polskiego Stowarzyszenia Homeopatów Lekarzy i Farmaceutów im. J. Łozowskiego www.lekarzehomeopaci.pl